Rhagfyr 2018 i Ionawr 2019 / Rhifyn 671-672

Ymwadiad: tydw i ddim yn feirniad ar y gystadleuaeth, a fydd gen i ’run llyfr a fydd yn gymwys i’w gyflwyno am wobr Llyfr y Flwyddyn. Dwi’n teimlo’n rhydd felly i ddweud ’mod i’n tampan.

Mae cystadleuaeth Llyfr y Flwyddyn yn bwysig, yn ddiddorol – ac os ydi’r dewis neu’r canlyniad weithiau yn esgor ar ffrae, ddadleuwn i ddim yn erbyn hynny chwaith. Ennyn diddordeb mewn llyfrau a darllen, a chynyddu gwerthiant? Gwych, a melys moes mwy. Ond mae’r helynt ynghylch Sgythia, Gwynn ap Gwilym, yn fater hollol wahanol, oherwydd caiff y beirniaid swyddogol ac answyddogol drafod ac anghytuno hyd dragwyddoldeb heb i hynny wneud mymryn o wahaniaeth i hynt y nofel. Chaiff hi ddim bod ar y rhestr. A hynny am i’r awdur dramgwyddo un o reolau Llenyddiaeth Cymru trwy fod mor anystyriol â marw cyn dyddiad cau cyflwyno’r llyfrau i’w hystyried ar gyfer y gystadleuaeth.

Y Nadolig hwn bydd miliynau yn teithio’r byd i fod gyda’u hanwyliaid. Ond bydd rhyw 2,800 o Americanwyr yn treulio Gŵyl y Geni yn gaeth yn eu celloedd ar Res Angau. Mae’r awdur yn rhannu ei brofiad o ohebu gyda dau o’r miloedd sy’n aros i gael eu dienyddio.

Anaml y dyddiau hyn y clywir neb yn dweud ei fod yn gwrthod gwneud rhywbeth ‘dros ei grogi’. Nid rhyfedd mo hynny chwaith. Ni chrogwyd neb yng Nghymru ers y 1950au, ac roedd dienyddiadau yn ddigon prin cyn hynny. Mae’r broses gyfan yn ddieithr i ni. Ond gwahanol yw’r sefyllfa'r ochr draw i Fôr Iwerydd. Ar hyn o bryd mae yn agos at dair mil o bobl yn aros i gael eu lladd gan yr awdurdodau mewn carchardai yn yr Unol Daleithiau. Nid bod neb yn cwrdd â’i ddiwedd ar ben rhaff erbyn hyn. Mae’r dechnoleg yn llawer mwy soffistigedig heddiw – hyd yn oed os nad yw fymryn yn fwy gwaraidd.

Rhwng 1995 a 2004 fe gefais i gyfle i ddod i adnabod dau o drigolion y ddwy Res Angau fwyaf yn y wlad, y naill yn Fflorida a’r llall yng Nghaliffornia. Daeth fy nghysylltiad â’r ddau ddyn trwy’r elusen Lifelines, a sefydlwyd yn Llundain yn 1987 gan y Crynwr Jan Arriens. Un amcan syml sydd gan Lifelines. Nid yw’n cynnig cymorth cyfreithiol. Ni fydd yn trefnu apeliadau am drugaredd at lywodraethwr y taleithiau perthnasol. Cyfeillgarwch a chwmnïaeth trwy’r post yw’r hyn sydd ar gael: gwasanaeth pen pals hen ffasiwn.

O’r diwedd mae arddangosfa Beca wedi cyrraedd. Ers i mi ddod yn ymwybodol o’r grŵp chwyldroadol pan oeddwn yn fyfyrwraig yng Ngholeg Menai yn ôl yn 2012, dwi wedi bod yn ysu i weld y gwaith celf yma. Dyma gyfle felly, yn Storiel, Bangor, i gael gwneud hynny, a ches i mo fy siomi.

Celfyddyd sydd â Chymreictod yn ganolog iddi yw gwaith Beca, grŵp a sefydlwyd yn y 1970au, wedi’i enwi ar ôl Merched Beca. Mae’n ymdrin â’r pethau sy’n siapio ein bywyd ni fel cenedl. Peidiwch, da chi, â disgwyl tirluniau a phortreadau traddodiadol yn ‘Gwrthryfel Beca’, sy’n yn dod â gwaith dau frawd, Peter a Paul Davies, dau o hoelion wyth y grŵp, at ei gilydd (mae’r arddangosfa yn Storiel tan 5 Ionawr). Yn hytrach, fe welwch chi sut y defnyddiodd Beca, dros y blynyddoedd, fap Cymru gyfan fel tirlun, mewn amryw gyfrwng, nes iddo ddod, bellach, yn arwyddlun y grŵp.